Η «σκοτεινή πλευρά» των αγριόχοιρων

Συνηθίζουμε να λέμε «τρώει σαν γουρούνι» για να εκφράσουμε τη βουλιμία με την οποία τρώει ο χοίρος, όμως ο αγριόχοιρος είναι -καταρχάς- ένας... εκλεκτικός και γκουρμέ «τύπος». 

Τα γουρούνια κυνηγούν σκουλήκια σε όλες τις λάσπες, όλο το χρόνο, γι' αυτό βρίσκουμε ολόκληρες «ζώνες» οργωμένες, σαν να πέρασε... σκαπτικό μηχάνημα! Αυτό το καλοκαίρι, σε μια από τις μικρές κοιλάδες της Αρκαδίας όπου κυλούν ποτάμια, βρήκα ένα κρυφό απόμερο σταροχώραφο πλημμυρισμένο με νερό. Γύρω ήταν γεμάτο από ίχνη και σκαψίματα γουρουνιών, που έκαναν «λασπόλουτρο» και έψαχναν για σκουλήκια... Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, κατάλαβα ότι το χωράφι ήταν επίτηδες πλημμυρισμένο, ίσως από κάποιον νυχτερινό λαθροθήρα! Ποτέ να μην εκπλαγείτε αν βρείτε ίχνη βοσκής αγριόχοιρων δίπλα σε παλιές κοπριές, κοντά σε μαντριά και στάβλους ή εκεί που σταλίζουν γελάδες... Οι κοπριές από τα παραγωγικά ζώα κρατούν πολλά σκαθάρια και προνύμφες. Κάτι που δεν ξέρουν πολλοί είναι η... λατρεία των αγριογούρουνων για τη σάρκα! Ναι, οι αγριόχοιροι έχουν και μια «σκοτεινή» πλευρά στη διατροφή τους που συχνά μας εκπλήσσει...Τα αγριογούρουνα στη Βρετανία κατασπαράσσουν νεογέννητα αρνάκια και μοσχαράκια, ενώ καταστρέφουν τις φωλιές του φασιανού. Στο Τέξας, όπου υπάρχει ένας από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς ημιάγριων χοίρων στον κόσμο, καταγράφονται επιθέσεις ακόμα και σε πουλάρια και μοσχάρια... Η πιο σκληρή περιγραφή γι' αυτήν τη «σκοτεινή» πλευρά του αγριόχοιρου έχει γίνει από παλιούς κυνηγούς του Εβρου. Εκεί λοιπόν, στους Μεταξάδες, έγιναν το 1949 κάποιες από τις τελευταίες πολύνεκρες μάχες του αδελφοκτόνου Εμφυλίου. Και τα πτώματα που δεν περιμαζεύτηκαν από τα δάση, φαγώθηκαν... από τα αγριογούρουνα! Τα αμέσως επόμενα χρόνια μάλιστα, αγρότες, βοσκοί και ξυλοκόποι υπέστησαν απρόκλητες επιθέσεις από μεγάλους κάπρους, που προφανώς είχαν εθιστεί -σαν καρχαρίες- στο ανθρώπινο κρέας! Το τέλος του φθινοπώρου προσθέτει στη διατροφή των αγριογούρουνων βελανίδια κάθε είδους, ακόμα... και ελιές. Τα βελανίδια δεν είναι η πρώτη επιλογή τους όταν υπάρχουν διαθέσιμα πιο... αρωματικά «πιάτα». Ξέρουν όμως πού θα βρουν τα πιο μεγάλα και αφράτα, και τα τιμούν στην πρώτη ευκαιρία. Από την άλλη, τρελαίνονται για τις μαύρες και γινωμένες ελιές, που πέφτουν πρώτες και «γλυκίζουν»... Είναι για τον αγριόχοιρο ένα... πιάτο με πολλές θερμίδες!